علی اکبرم خوش اومدی به زندگی منو بابایی، هفته 38 گل پسرم بدنیا اومد

سلااااااااااااااااام عزیز قشنگم

سلام به همه دوستا و خاله هایی که توو ایم مدت حسابی مارو شرمنده کردن هم جویای احوال ما بودن

هم بخاطر ورود شما تبریک گفتن.

چون زیاد وقت نوشتن ندارم خیلی خلاصه میگم:

1دی بود که منو بابایی رفتیم پیش خانوم دکتر که نامه بیمارستان رو به ما واسه 8 دی بده اینم بگم که

من خواستم مریض خصوصی بشم که بتونم سزارین بشم بعد از ظهر همون روزم یه دردایی به سراغم

اومده بود رفتیم هزینه رو پرداخت کردیم و نامه رو گرفتیم شبش هم سردرد بدی گرفتمو تا صبح نخوابیدم ،

صبح که شد بابایی گفت بریم دکتر تا سردردت خوب بشه یک ماهی بود که ما دیگه خونه خودمون بودیم

و عزیز (مامان مامان) پیش ما بود که اون روز میشد 2 دی مصادف با اربعین امام حسین ع، من قبول

نکردم گفتم یا نمیام یا اگه اومدم بریم و مسافر کوچولوم بدنیا بیاد چون دکتر گفته بود توو این یک هفته هر

وقت دردت گرفت برو بیمارستان نامه رو بده زنگ میزنن من میام، منم از این موقعیت استفاده کردم و دیگه

به بابایی و عزیز گفتم بریم بیمارستان، رفتیم و ناامه رو دادم بعد از چکاپ و معاینه دکتر اومدو ماما هم به

دکتر گفت طول سرویکس به اندازه 7 سانت باز شده(با توجه به اینکه سرکلاژ شده بودم) دکترم گفت

سریع آمادش کنید بیارید اتاق عمل.

خلاصه همه خوشحال و منم با بیحسی از کمر سزارین شدم علی اکبر نازنینم بعد اذان ظهر بدنیا اومد

صدای گریش کل اتاق رو پر از شور و هیجان کرده بود و دکترو پرستارها همه به من تبریک میگفتن.

منم تمام اون لحظه هارو با دنیا عوض نمیکنم که بهترین لحظات عمرم بود، خانواده منو بابایی هم همه

اومده بودن بیمارستان.

این خلاصه ای از ماجرا بود اما همش نبود بخاطر اینکه الان شما یکم نق میزنی نمیتونم زیاد بنویسم

از خودت بگم که همه عااااااااااااااشقتن مخصوصا خانواده بابایی که شما اولین نوه شون هم هستی

 نمیدونم لحظات با تو بودن رو چطور بیان کنم که شدی نفس منو بابا.

حالا دیگه منو بابایی خودمون حمومت میکنیم بابایی تا صبح با من برای نگه داری شما کمک میکنه

راستی عکستم انشالله توو پست بعدی میذارم چون میخواستم این دفعه فقط بنویسم ماشالله مثل

یه تیکه ماه هستی از همون بدو تولد یه عالمه موهای صاف داشتی که الان دیگه بلندتر شده

خیییییییییلی دلم میخواست همه اتفاقات قشنگ تولد شمارو بنویسم اما حالا دیگه وقت سرخاروندنم

ندارم، اما قول میدم به خاله های وبلاگی که زود بیامو عکستو بذارم. بووووووووووس

خدااااااااااااااااارو شکر که منم مامان شدم

خلاصه نینی توو خواب و رویای من به واقعیت پیوست